Δεν απαιτούνται και υπερβολικές ικανότητες για να διαπιστώσει κανείς ότι έχει να κάνει με ένα προβληματικό άτομο. Ως εκ τούτου η αντιμετώπιση μας είναι ήπια όπως αρμόζει σε έναν ασθενή.
Εμείς βέβαια δεν είμαστε πολιτικοί για να μπορούμε να του επιτρέψουμε να κάνει τα γνωστά καλπάκια και ούτε είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε στα σκοτεινά μονοπάτια σκέψης όπου βολοδέρνει, αρνούμενος κάθε βοήθεια, ο δυστυχής ασθενής.
Ούτε γιατροί είμαστε, πολύ δε περισσότερο, ούτε τη σπάνια αυτή ειδικότητα της ιατρικής που χρειάζεται ο ασθενής κατέχουμε. Ας αφήσουμε λοιπόν την επιστήμη της ιατρικής να κάνει το χρέος της.
Με άλλα λόγια....Όταν επιτρέπουμε, σε περιττώματα φασιστικής αντίληψης και ξεδιάντροπου πορνικού λαϊκισμού να έρχονται ως μόρφωμα πολιτικής πρότασης και κοινωνικής καταξίωσης, τότε είμαστε άξιοι της κακομοιριάς μας.
