Είπαμε ν’ αρχίσουμε με το ξεμπρόστιασμα κάποιων υποψήφιων αλλά μας πρόλαβαν οι μαϊμουδιές του απερχόμενου δημάρχου Σαγιάδας.Ο καθένα μπορεί για τον εαυτό του να πιστεύει ότι θέλει. Δεν μπορεί όμως να το επιβάλει με το έτσι θέλω στους άλλους.
Ο απερχόμενος δήμαρχος Σαγιάδας πιστεύοντας ότι είναι η κορυφή της δημοσιογραφίας στην Ήπειρο και βοηθούμενος από τον αλαζονικό χαρακτήρα του αποφάσισε να το παίξει ο Λαρυ Κινγκ της βορειοδυτικής Ελλάδας. Σε αυτό βέβαια συνέβαλαν κατά καιρούς και μερικοί θεσμικοί παράγοντες που αποδεχόντουσαν αδιαμαρτύρητα τη κάθε μαλακία που τους πλάσαρε η ατάλαντη γραφίδα του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση με τη Σοφία τη Βούλτεψη η οποία προς τιμή της παραδέχτηκε ότι δεν είχε διαβάσει το βιβλίο του Μάστορα που πριν λίγο είχε προλογίσει σε εκδήλωση παρουσίασης στη Αθήνα. Άσε τους πολιτικούς. Αυτοί θηρίο τον ανέβαζαν τέρας τον κατέβαζαν (της δημοσιογραφίας εννοείται).
Δεν ήθελε και πολύ ο σαλταδόρος της κίτρινης δημοσιογραφίας να καβαλήσει το καλάμι.
Βλέποντας ο απερχόμενος δήμαρχος ότι ο κυρίαρχος λαός του γύρισε την πλάτη και μη έχοντας ελπίδες να διεκδικήσει την εμπιστοσύνη του στις ερχόμενες εκλογές για να τον εκπροσωπεί, αποφάσισε να γίνει εκπρόσωπός του μέσω του τύπου. (Εδώ δεν χρειάζονται ψήφοι)
Εκδίδει λοιπόν, πριν ένα μήνα, μια εβδομαδιαία εφημερίδα που η πατσαβουροφυλλάδα του τσοντομπλοκάκια φαντάζει μπροστά της New York Times. Η μούχλα της παλαιοκομματικής δεξιάς αποξηραμένη σε πλαστικό φακελάκι. Από τα πρώτα φύλλα φάνηκε ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα το χρήσιμο. Ακόμη και οι ιχθυέμποροι για το περιτύλιγμα του γαύρου ή της μαρίδας προτιμούν υγιεινότερα χαρτιά περιτυλίγματος.
Ποιος θα διάβαζε άλλωστε μια εφημερίδα από ένα αιρετό που προσπάθησε και απέτυχε να είναι υποψήφιος και εναγωνίως επιδιώκει πολιτική νομιμοποίηση σε αυτή την προεκλογική περίοδο όπως σωστά επισημάνει η έμπειρη δημοσιογράφος Βάσω Γκόρου σε επιστολή διαμαρτυρίας για τη προσπάθεια του μάστορα να σύρει τους δημοσιογράφους σε έναν υποτιθέμενο και σικέ πολιτικό διάλογο με τους υποψήφιους δημάρχους;
Μπορεί ένας αποτυχημένος απερχόμενος δήμαρχος κάτω από το δυσβάστακτο βάρος της εμπάθειας και της αλαζονείας να συντονίσει με επιτυχία μια συζήτηση μεταξύ υποψηφίων δημάρχων;
Τι ωφέλημα συμπεράσματα μπορεί να εξάγει ο απλός ψηφοφόρος από μια σικέ συζήτηση; Απλά, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Και αν το βγάλει θα το κάνει επειδή δεν θα βλέπει, τυφλωμένος από μύχια πάθη και υπερχειλίζουσα αγνωμοσύνη.
Έρχεται τώρα ο καραγκιόζης απερχόμενος δήμαρχος (για τον καραγκιόζη βλέπε στη στήλη δεξιά) και με περίσσιο θράσος αυτοαποκαλείται …κοινή γνώμη.
Από πού ως που ο Μάστορας εκφράζει την κοινή γνώμη; Τον εαυτό του εκφράζει και κανέναν άλλο. Άντε και πέντε έξι πολιτικά διεστραμμένους που βλέπουν σ ‘αυτόν το άλλοθι της πολίτικης τους απαξίωσης.
Μπορεί να κρίνει ανεπηρέαστα ο κάθε μάστορας; Ποιος νομιμοποιεί τέτοια άτομα να μιλούν εκ μέρους του λαού;
Η όποια νομιμοποίηση έρχεται μέσα από την αγορά της εφημερίδας. Όταν αγοράζω μια εφημερίδα υποτίθεται ότι συμφωνώ ,σε γενικές γραμμές, με τα γραφόμενά της. Ποια θεσπρωτική εφημερίδα όμως πωλείται στα περίπτερα; Σίγουρα όχι του Μάστορα.
Θα μπορούσε κανείς χωρίς δυσκολία να διαπιστώσει ότι τέτοια φαινόμενα είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που νοσεί. Μιας κοινωνίας που ανέχεται και αναπαράγει με ευκολία αντιλήψεις και πρακτικές που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη καταστροφή της βάσης του κοινωνικού ιστού.
Η απογοήτευση μεγαλώνει όταν βλέπεις την ποιότητα των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων οι οποίοι επιλεχτήκαν από τους επικεφαλής των συνδυασμών . Καλούμαστε τώρα να επιλέξουμε από αυτούς που επέλεξαν άλλοι.
Αλλά για το καλάθι του κάθε υποψήφιου δημάρχου και για τα φρούτα που μας προτείνει θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση.
