Όπως συνηθίζεται μετά από εκλογές είτε σε τοπικό επίπεδο είτε σε εθνικό, υπάρχει μια περίοδος περισυλλογής. Κυρίως από τα κόμματα που παρουσίασαν κάτω του προσδοκώμενου αποτελέσματα.
Ως γνωστό η ήττα είναι ορφανή και η νίκη με πολλούς πατεράδες. Έτσι και εδώ στη Θεσπρωτία οι μεν ηττημένοι ψάχνουν να βρουν ποιοι έφταιξαν οι δε νικητές συνωστίζονται για το ποιος θα λάβει το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης.
Αν τα αποτελέσματα στην ήπειρο αποτελούν πονοκέφαλο για κάθε σοβαρό αναλυτή αυτό οφείλεται κυρίως στο ρόλο που έπαιξαν οι κομματικοί μηχανισμοί και όχι στη σχιζοφρένεια των ψηφοφόρων όπως κάποιοι επιπόλαια υποστηρίζουν.
Με μια αποχή που αγγίζει το 60% ο καθένας αντιλαμβάνεται τη δυσκολία της ανάλυσης.
4 στους 10 ψήφισαν και 2 στους 10 έβγαλαν περιφερειάρχη και δημάρχους. Ελπίζουμε σε επόμενη ανάρτηση να ασχοληθούμε περισσότερο με αριθμούς και στοιχεία που αυτή την στιγμή δεν τα έχουμε πρόχειρα.
Και ερχόμαστε τώρα στη Θεσπρωτία. Η επόμενη μέρα βρήκε την ΝΔ να μετρά τα συντρίμμια της. Τα υπολείμματα ενός φθαρμένου και για πολλούς ενός διεφθαρμένου κομματικού μηχανισμού έκαναν το παιχνίδι τους. Στόχος ήταν η πολιτική τους επιβίωση με κάθε κόστος. Μια πολιτική επιβίωση που σε αρκετές περιπτώσεις βασίστηκε στις πρακτικές της πολιτικής αλητείας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το αποτέλεσμα θεωρείται φυσιολογικό.
Βέβαια αυτές οι συνθήκες δεν διαμορφώθηκαν το τελευταίο καιρό . Τα συμπτώματα σήψης δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά. Προϋπήρχαν. Άρχισαν δε να κάνουν την εμφάνιση τους σε ανησυχητικό βαθμό τα τελευταία χρόνια. Αποτέλεσμα ήταν να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του νεοδημοκράτη ψηφοφόρου στο κόμμα όταν μάλιστα έβλεπε τα διάφορα λαμογια να κυριαρχούν στα κομματικά όργανα νομιμοποιώντας την κάθε είδους πουστιά, προς δικό τους όφελος, προτάσσοντας την κομματική τους ιδιότητα.
Κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι τυχοδιώκτες εξ Αθηνών έσπευσαν να εξάγουν συμπεράσματα. Ως συνήθως τα πρόωρα συμπεράσματα τις περισσότερες φορές είναι άστοχα. Ερμήνευσαν λοιπόν την δυσαρέσκεια του νεοδημοκράτη προς το κομματικό κατεστημένο ως απώλεια της πολιτικής δύναμης της νέας δημοκρατίας στη Θεσπρωτία.
Δηλαδή ο νεοδημοκράτης ξαφνικά έγινε πασοκος;
Εκτιμήσεις του κώλου.
Σίγουρα δεν έχουμε πολλές απαιτήσεις από άτομα που γυροφέρνουν την πολιτική τους
ανεπάρκεια στα σαλόνια των βορείων προαστίων της πρωτεύουσας.
Ένα στοιχειώδη σεβασμό για τους πολύπαθους κατοίκους του ακριτικού νομού μας ζητάμε. Τίποτε άλλο.
Εμείς εδώ στη Θεσπρωτία γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τα προβλήματα του τόπου μας και προπάντων δεν στερούμεθα νόησης ώστε να μην αντιληφθούμε τι ακριβώς συμβαίνει, παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις των εκκολαπτόμενων στη θαλπωρή των σκοτεινών παράκεντρων της εξουσίας εξ Αθηνών σωτήρων και των εδώ αβανταδόρων τους.
Σωτήρες δεν έσκασαν μύτη μόνο στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Έσκασαν και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και εδώ εξ Αθηνών. Αρχίζουμε να πιστεύουμε σοβαρά ότι κάποιοι κύκλοι στην Αθήνα μας περνάνε εδώ για πολύ μαλάκες.
Σε αυτό πρέπει να συνέβαλλαν και τα εδώ κομματόσκυλα που παίζουν το παιχνίδι τους κυρίως με ιδιοτελή ανταλλάγματα.
Η νίκη του ΠΑΣΟΚ στους δήμους άνοιξε την όρεξη στους ποθουντες ανέξοδο γεύμα στο τραπέζι της τοπικής εξουσίας. Βλέπουν ως ιδανική ευκαιρία να ξεζουμίσουν ότι η πρωτεύουσα τόσα χρόνια τους στέρησε καταδικάζοντάς τους σε πολιτικό μαρασμό.
Τους σωτήρες αυτούς θα τους δούμε ως ειδικούς συμβούλους προσκομίζοντες
Πακέτα εύκολου πλουτισμού που κατά περίεργο τρόπο οι μέχρι πρότινος διοικούντες είτε τα αγνοούσαν είτε τα είχαν αλλά δεν μπήκαν ποτέ στο κόπο να τα ανοίξουν.
Μπορεί στο παρελθόν οι κατά τόπους ιθαγενείς να γοητεύονταν από τα διάφορα μπιχλιμπίδια που τους προσέφεραν ως αντάλλαγμα της υποδούλωσης οι τυχοδιώκτες κατακτητές , ποτέ όμως δεν αρκέστηκαν σε αόριστες υποσχέσεις και πλούσια ευχολόγια.
