Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Με την ουρά στα σκέλια


Μετά 15 δέκα πέντε ημέρες από την αποκάλυψη της ιστοσελίδας μας για τον διορισμό της γυναίκας του και των συγγενών του με όχι αξιοκρατικό τρόπο, ο πρώην δήμαρχος της Σαγιάδας έσκασε μύτη από το λαγούμι του και αναγκάστηκε να παραδεχτεί αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαμε.

Με ύφος αποπλανημένης κορασίδας προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Το στυλ το ίδιο. Της δεκαετίας του 60. Νίκος Ξανθόπουλος, Μάρθα Βούρτση. Άτιμη κοινωνία και αμάρτησα για το παιδί μου.
 Βέβαια στο διάστημα των δυο εβδομάδων που μεσολάβησε μέχρι να απαντήσει δεν έχανε ευκαιρία να συκοφαντεί την ιστοσελίδα μας ότι τον λασπολογεί, απειλώντας θεούς και δαίμονες, πιστεύοντας ο καραγκιόζης ότι διατηρούσε ακόμη την εξουσία που του παρείχε η ιδιότητα του δημάρχου.

Σύντομα όμως διαπίστωσε ότι ο σεβασμός? και η εκτίμηση? που έτρεφαν κάποιοι ήταν ελέω …θέσεως.

Η οδυνηρή αυτή διαπίστωση δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την ήδη διαταραγμένη προσωπικότητα του.
Δεν είναι λίγο πράγμα οι μέχρι πρότινος προστάτες σου να γυρίζουν την πλάτη όταν προστρέχεις σε αυτούς για να μπαλώσεις τις κουτσουκέλες σου.

Για έναν νοήμονα βέβαια φυσικό και επόμενο είναι κάποιος να πετιέται σαν στημένη λεμονόκουπα όταν προσφέρει συνειδητά τους χυμούς του και μάλιστα με τα ανάλογα ανταλλάγματα.
Καμένο χαρτί πλέον ο Βαγγελάκης και το γνωρίζει πολύ καλά.

Δαρμένο σκυλί, που φεύγει με την ουρά στα σκέλια αλυχτώντας (βγάζοντας εκείνο το πνιγμένο κάϊ κάϊ κάϊιι του Ραταπλάν) μήπως και περισώσει κάτι από τον άγρια στραπατσαρισμένο τσαμπουκά του.

Δείτε τώρα τι γράφει το τέρας της δημοσιογραφίας στη φυλλάδα του.

«Πράγματι, τη γυναίκα μου δεν την προσέλαβαν αξιοκρατικά στα αφορολόγητα αλλά… παρακαλετά. Για να εργάζεται οκτώ ώρες όρθια, να αμείβεται όπως όλοι στον ιδιωτικό τομέα, να βιώνει κάθε δίμηνο, το άγχος και την ανασφάλεια της ανανέωσης της σύμβασής της, γιατί, είπαμε την προσέλαβαν με παρακαλετά και όχι… εκβιαστικά.»

Τι θέλει να μας πει ο ποιητής?
Εκείνο το …παρακαλετά που πηγαίνει? Δηλαδή τι παρακάλεσε ?

Και αυτό το παρακαλετά πως ερμηνεύεται?
Με επίκληση της μεγαλοψυχίας ?
Με οδυνηρό τραυματισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας?
 Με κολοτούμπες?
Με στήσιμο κώλου?

ΠΩΣ?

Διότι γνωρίζουμε ότι πολλοί συμπολίτες μας κάτω από το βάρος της επιβίωσης αναγκάστηκαν και αυτοί να παρακαλέσουν με τους παραπάνω τρόπους οι οποίοι αποτελούν ύβρη για τον πολιτισμένο κόσμο και βαρύτατη μομφή κατά των πολιτικών που ανέχονται και καλλιεργούν τέτοιου είδους πρακτικές.
Και από ότι γνωρίζουμε όταν έκανε το παρακαλετό ο μάστορας δεν ήταν απλός πολίτης αλλά ο πρώτος πολίτης της Σαγιάδας και πολιτικός ως δήμαρχος.

Γιατί ακούστηκαν τα δικά του παρακαλετά και όχι των άλλων?

"…την προσέλαβαν με παρακαλετά και όχι… εκβιαστικά."

Αν δεν ήταν δήμαρχος Σαγιάδας θα διόριζε την γυναίκα του και τους συγγενείς του?
Όχι βέβαια.
Άρα έκανε χρήση της ιδιότητας του.

Όποιος δεν βλέπει εδώ το εν δυνάμει σπέρμα του εκβιασμού, είναι χωρίς να το ξέρει ένας από τους 28 εναπομείναντες υποστηρικτές του παλιοκαραγκιόζη.
Υπ’ όψιν, παίρνουμε την ποιο απλή υπόθεση. Αν το προχωρήσουμε λίγο και συναντήσουμε τον χαρακτήρα του τέως Σαγιάδας, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι μορφή μπορεί να είχε ένας ενδεχόμενος εκβιασμός.

Με ποιο ηθικό ανάστημα έρχεται τώρα ο πυγμαίος της δημοσιογραφίας και μας παρουσιάζεται ως ο δήμαρχος που αγωνιούσε για τον άνεργο συμπολίτη και όχι για τα άνεργα μέλη της οικογενείας του?

Αν αυτό δεν είναι ξεφτιλισμένη συμπεριφορά τότε τι είναι? Και πράξη πολλάκις επαναλαμβανόμενη προσδίδει την ιδιότητά της στο άτομο που την ασκεί.
Με άλλα λόγια... το άτομο είναι ξεφτίλας.

Και αφού τελειώσαμε με τα της συζύγου και αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν τα βγάζουμε από το κεφάλι μας για να συκοφαντήσουμε και να λασπολογήσουμε, όπως θέλει να υποστηρίζει αμυνόμενος ο Βαγγελάκης, περνάμε τώρα και στα άλλα συγγενικά του πρόσωπα που διόρισε.

Ιδού τι γράφει γι’ αυτά στη φυλλάδα του.

«Πράγματι στο τελωνείο «ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΟΥ» προσελήφθη συγγενικό μου πρόσωπο μετά από επίμονες εκκλήσεις μου, σε πανίσχυρο τότε Υφυπουργό προκειμένου αυτός να αποκομίσει πολιτικά οφέλη και σε κάθε περίπτωση, «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»...»

Εδώ δεν ρωτάμε τι θέλει να μας πει ο ποιητής?
Σε τρεις γραμμές τα λέει όλα.

 Όχι βέβαια ότι δεν θα το σχολιάσουμε. Θα το σχολιάσουμε με άλλα λόγια όπως εμείς ξέρουμε αλλά πρώτα θα θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία (να το σχολιάσουν ) σε αυτούς που κατά καιρούς είχαν φιλοξενηθεί στη τηλεοπτική του εκπομπή και αντάλλαζαν, φιλοφρονήσεις για το ακέραιο του χαρακτήρα, απόψεις για θεσμούς και ιδανικά, οργή για την δοκιμαζόμενη αξιοπρέπεια του αδικημένου και διορθωτικές συμβουλές για τα λάθη του πολιτικού συστήματος.
Θα θέλαμε επίσης να ακούσουμε,  τι έχουν να μας πουν για τις τρεις γραμμές κάποιοι από τα κομμάτια της αριστεράς και του πασοκ, οι οποίοι  έβλεπαν στο πρόσωπο του Βαγγελάκη τον ιδανικό δήμαρχο για το Φιλιάτι.

Κατά τα άλλα, εμείς είμαστε οι συκοφάντες που λασπολογούμε τους έντιμους και ηθικούς.

Τέτοια εντιμότητα και τέτοια ηθική την χαρίζουμε σε αυτούς που την ποθούν.

Υ.Γ. Σήμερα ασχοληθήκαμε με τα γραφόμενα του Βαγγελάκη σχετικά με τις δικές μας καταγγελίες. Καταγγελίες αποκαλυπτικές που είχαν ως βάση ένα σοβαρό ρεπορτάζ που έγινε από μπλόγκερς και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά τη δύναμη του διαδικτύου.
Όσοι αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα το σίγουρο είναι ότι θα την βρουν μπροστά τους.
Και ο Βαγγελάκης ήταν από τους πρώτους που αμφισβήτησαν αυτή την πραγματικότητα καταγγέλλοντας δημόσια, πριν μερικά χρόνια, μέσα από ημερήσια τοπική  εφημερίδα που τότε αρθογραφούσε, τις πρώτες Ελεύθερες φωνές που εκφράστηκαν στο τόπο μας μέσα από το διαδίκτυο.

Ο Βαγγελάκης πέρα των παραπάνω, έγραψε και άλλα που έχει ενδιαφέρον να τα σχολιάσουμε αφού πλέον έγινε γνωστή η θέση από όπου βλέπει τα πράγματα, όπως επίσης, και ποιοι προσπάθησαν να επωφεληθούν από την διαταραγμένη προσωπικότητα του Σαγιαδινού πιστεύοντας ότι είναι ευκαιρία να προβάλλουν τις κερδοφόρες επιδιώξεις τους.