Δεν θα ασχολιόμασταν με τον εμπαθή που ακούει στο όνομα Μίντζας, (για όσους δεν τον γνωρίζουν είναι αυτός που πρωτοστατούσε… στην αποκάλυψη του σκανδάλου με τον κωδικό 8-80 στο Δήμο Φιλιατών, για το οποίο η δικαιοσύνη απεφάνθη πρόσφατα ότι δεν υφίσταται, γεγονός που ίσως δικαιολογεί και το μένος του, μεταξύ των άλλων, για τους έλληνες δικαστές), αν δεν υπήρχε η τελευταία παράγραφος του βαθυστόχαστου σημειώματός του που έχει αναρτηθεί σε ιστοσελίδα των Φιλιατών.
Μια παράγραφος με την οποία δικαιολογεί, αυτός και το συνοθύλευμα που βρίσκεται από πίσω του, την πιο επαίσχυντη πράξη στην νεώτερη ιστορία της πατρίδας μας, την προσφυγή δηλαδή στο Μνημόνιο και την Τρόικα, δηλώνοντας ανερυθρίαστα –το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό ότι δεν ντρέπεται για τίποτα και δικαιολογεί τα πάντα- πως «συντάσσεται με αυτούς που υποστηρίζουν ότι η Τρόικα πρέπει να παραμείνει στην Ελλάδα, έως ότου αλλάξουν οι πολιτικοί μας και εμείς νοοτροπία». Και ο λόγος που καταλήγει σ’ αυτό το συμπέρασμα, είναι γιατί η χώρα έχει οδηγηθεί στο χείλος της καταστροφής, και για την κατάσταση αυτή «φταίνε οι βουλευτές που διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί οικονομίας και οικονομικών τα τελευταία δέκα χρόνια, οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα μας στο χείλος της καταστροφής και στη μέγγενη των τοκογλύφων».
Βάζουμε δηλαδή μέσα λίγο Χριστοδουλάκη για τα προσχήματα, λίγο δηλαδή από την περίοδο Σημίτη, (βλέπετε το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ αποστρεφόταν πάντα τη σημιτική περίοδο), και ο στόχος είναι μπροστά μας ξεκάθαρος, ο Καραμανλής, και το κερασάκι στην τούρτα… ο Μπέζας που φταίει για όλα και για όλους και που δεν πρέπει ποτέ να ξαναψηφίσουμε στη Θεσπρωτία αυτόν και τη Νέα Δημοκρατία, ακόμη και αν το σημερινό ΠΑΣΟΚ οδηγεί τη χώρα και τους πολίτες της στην απόγνωση και τη μιζέρια!
Μέσα από αυτή την ανάλυση ξεχνιούνται όμως εσκεμμένα δύο από τις βασικές περιόδους στην πολιτική ιστορία της χώρας μας. Η περίοδος του Ανδρέα Παπανδρέου και αυτή που διανύουμε, του πολλά υποσχόμενου μέχρι πριν από δύο χρόνια, γιού του!!
Αν βρισκόμαστε σήμερα σε κατάσταση οικονομικής και πολιτικής χρεωκοπίας, αυτό οφείλεται κυρίως στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που παρά τις όποιες βραχυπρόθεσμες πολιτικές, έθεσαν τις βάσεις αυτής της πορείας.
Δημιούργησαν ένα τεράστιο κομματικό κράτος, (με υπαλλήλους όπως ο Μίντζας), χωρίς αξιολόγηση, έλεγχο και λογοδοσία, εδραιώνοντας την ισοπέδωση, την αναξιοκρατία, την κρατικίστικη νοοτροπία και συμπεριφορά, ακόμη και σε όσους δεν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, όπως οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, οι αγρότες και οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις και επαγγελματίες.
Αρκεί να θυμηθούμε τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ, τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις, την επέκταση των δημοσίων οργανισμών, το «Τσοβόλα δώστα όλα», το «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και να πάρει τόσα» για τον τότε διοικητή της ΔΕΗ, τη βίλα της Εκάλης, το «σκάνδαλο Κοσκωτά» και τη χρεοκοπία των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων.
Είπαμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά χάριν της συναίνεσης, αλλά όχι όμως να μας προκαλούν και οι δήθεν σοσιαλιστές τύπου Μίντζα…
Το χειρότερο, όμως, ήταν ότι αυτοί οι δήθεν σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ έγιναν οι ρεαλιστές της διαχείρισης του συστήματος, ανακάλυψαν την πολυτελή κατανάλωση, την γκλαμουριά και το life-style τύπου Τζοχατζόπουλου.
Πρόδωσαν τις ιδέες και τις αξίες του σοσιαλισμού. Άλλαξαν ακόμη και τις έννοιες των λέξεων, ονομάζοντας για παράδειγμα το ψηφοθηρικό επίδομα που χορηγήθηκε σε όλους τους δημόσιου υπαλλήλους «πρίμ παραγωγικότητας», ενώ καμία σχέση δεν είχε με την παραγωγικότητα.
Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έκτισαν έναν κομματικό συνδικαλισμό, ενώ στον ιδιωτικό έπνιξαν και ποδηγέτησαν την υγιή επιχειρηματική πρωτοβουλία, αναδεικνύοντας κρατικοδίαιτα τζάκια.
Το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του, ενώ είχε την ευκαιρία να μας φέρει πιο μακριά από το γκρεμό και να αλλάξει την πορεία της χώρας, έχοντας μαζί του ΜΜΕ, συνδικαλιστικούς φορείς και την ανοχή της κοινωνίας που ξεγέλασε, μας έσπρωξε και πέσαμε… και βρισκόμαστε τώρα κρεμασμένοι στο κλαδί του μηχανισμού ΕΕ-ΔΝΤ, στο οποίο κάποιοι γελοίοι τύπου Μίντζα, ισχυρίζονται ότι είναι καλό να παραμείνουμε για πολλά ακόμη χρόνια!!
Ενώ τα προβλήματα που υπήρχαν στην οικονομία, λόγω και της διεθνούς κρίσης, ήταν γνωστά σε όλους τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», μέσα και έξω από τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ έταζε αυξήσεις και παροχές (όπως 1 δις για την Παιδεία).
Ενώ ο Καραμανλής οδήγησε τη χώρα σε εκλογές δηλώνοντας σε προεκλογική περίοδο ότι θα παγώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, ο Παπανδρέου, ακόμη και στη συνέντευξή του για τις πρώτες εκατό ημέρες της νέας κυβέρνησης, ισχυριζόταν ότι «λεφτά υπάρχουν».
Ενώ υπήρχε ανάγκη για άμεση δράση του προβληματικού όντως κρατικού μηχανισμού, το ΠΑΣΟΚ επί τόσους μήνες αξιολογούσε δεκάδες χιλιάδες βιογραφικά για να στελεχώσει τελικά με κομματικά του στελέχη τη δημόσια διοίκηση.
Ενώ οι αγορές ήταν έτοιμες για επίθεση, προτεραιότητα του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν να πάει με τον αρχιτέκτονα Ασεμπίγιο στην Ολυμπία, δηλαδή, ενώ καιγόταν το σπίτι του, αυτός έφερνε τον κηπουρό για να του δείξει πως θα φτιάξει τον κήπο…
Το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα χτίστηκε, λειτούργησε και άσκησε εξουσία στη βάση των πελατειακών σχέσεων, του πολιτικού αμοραλισμού, του μακιαβελισμού και του κυνισμού, είναι κυρίως έργο της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Αυτός ο πολιτικός κυνισμός του πολιτικού συστήματος ήταν επόμενο να μεταδοθεί, ή ακόμη και να επιβληθεί στους πολίτες και έτσι φθάσαμε, σήμερα, πολιτικοί σαν τον Πάγκαλο, θρασύτατα, προκλητικά και αδιάντροπα να ισχυρίζονται ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», ενώ φερέφωνα του ΠΑΣΟΚικού συστήματος να ισχυρίζονται ότι χρειαζόμαστε για πολλά χρόνια ακόμη την Τρόικα στον τόπο μας για να δικαιολογήσουν τις απαράδεκτες επιλογές της κυβέρνησης του Γιωργάκη και να διασφαλίσουν την πολιτική παρουσία των εκλεκτών τους πολιτικών.
Όλοι οι αξιόπιστοι αναλυτές, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί, συμφωνούν ότι τα μέτρα της Τρόικας βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση. Το ίδιο δείχνει και η εξέλιξη των οικονομικών δεικτών.
Αυτά τα μέτρα εκτός του ότι είναι άδικα – αφού κυρίως την πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι τωρινοί και οι αυριανοί άνεργοι- ταυτόχρονα είναι και μη αποτελεσματικά, αφού δεν μειώνουν ουσιαστικά το έλλειμμα, ρίχνουν την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση, αυξάνουν την ανεργία και ταυτόχρονα τον πληθωρισμό και αυξάνουν σε δυσθεώρητα ύψη το δημόσιο χρέος.
Όσο λοιπόν και αν προσπαθούν κάποιοι με λογικές ακροβασίες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δεν τους βγαίνει…
Όσο λοιπόν και αν προσπαθούν κάποιοι με λογικές ακροβασίες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δεν τους βγαίνει…
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, το κομματικό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ, εγκλωβισμένο ακόμη και σήμερα στις πρακτικές του κομματισμού και του παρελθόντος του, αγωνιά για την ύπαρξή του, αφού οι βάσεις στις οποίες είχε στηριχθεί μέχρι τώρα – οι πελατειακές σχέσεις, ο λαϊκισμός, η δημαγωγία και τα δάνεια- λόγω των αντικειμενικών συνθηκών δεν μπορούν πλέον να το διατηρήσουν στην ζωή.
Στην αγωνία του αυτή, έρχονται ως «λυτρωτές», δεκανίκια με το μανδύα του αντικειμενικού αναλυτή αλλά και τοπικά δημοσιογραφικά γλυφτρόνια (αυτά που κάνοντας τους δεξιούς, στο παρελθόν έγλυφαν εμετικά τον Παπαδόπουλο, και τώρα τον Κατσούρα), τα οποία επιδίδονται σε διαστρέβλωση της αλήθειας, σε στοχευμένη συκοφάντηση προσώπων και σε προσπάθειες δημιουργίας πολιτικού αναστήματος σε ανύπαρκτους, για να διασώσουν το σύστημα ΠΑΣΟΚ (το οποίο βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τους αγνούς οπαδούς του κινήματος, που παρακολουθούν από μακριά και με δέος τις εξελίξεις…).
Η κίνηση του ανασχηματισμού, (η είσοδος στη κυβέρνηση στελεχών του βαθέος ΠαΣοΚ μοιραία άφησε απ’ έξω αρκετούς προεδρικούς από την Ήπειρο, προκαλώντας σύγχυση και μούγκα στη στρούγκα στα γνωστά τοπικά δεκανίκια- γλυφτρόνια που το έπαιζαν και από εδώ και από εκεί), απετέλεσε με τις σημερινές συνθήκες μια λύση απελπισίας.
Η πολυδιαφημισμένη «αντεπίθεση Βενιζέλου», σκόνταψε πάνω στο τείχος των ευρωπαίων υπουργών οικονομικών, και μέσα σε λίγες ώρες ο άνθρωπος έκανε μια τεράστια κωλοτούμπα και επέβαλε μεγαλύτερους φόρους ακόμη και από τον αλήστου μνήμης προκάτοχό του Παπακωνσταντίνου. Για αυτό, όσο παραμένουν στην εξουσία, τόσο η χώρα θα βυθίζεται στο τέλμα και η εθνική τραγωδία θα πλησιάζει….
Υ.Γ. Τα τοπικά δεκανίκια -γλυφτρόνια του συστήματος ΠΑΣΟΚ - που δε μπορούν να σταθούν αξιοπρεπώς ούτε τη στιγμή της πτώσης αυτών που στηρίζουν- ας ψάξουν τα λαμόγια, τους αγύρτες, τους κρατικοδίαιτους και αυτούς που κάνουν λοβιτούρες, ανάμεσά τους… και μετά ας μας κουνάν το δάχτυλο σαν δασκαλάκοι της δεκαετίας του 60…
«Ομάδα Περιφρούρησης»
Με άλλα λόγια… Αν και ψιλοκαταλάβαμε η «ομάδα περιφρούρησης» τι περιφρουρεί, διακρίνουμε κάποια «κενά» στη …περιφρούρηση.
Π.χ. δεν γίνεται καμιά αναφορά στα τοπικά γαλάζια λαμόγια και στον προδοτικό τους ρόλο (ειδικά στις τελευταίες δημοτικές εκλογές). Ο κ. Μιντζας με κείμενο του μετά τις εκλογές προσπαθούσε να τα αθωώσει αποδίδοντας την συντριβή της νέας δημοκρατίας στη ποιοτική υπέροχη των αντιπάλων. Τότε, για τον κ. Μιντζα, δεν υπήρχε διαπλοκή και γενικευμένη διαφθορά ;
(Ρητορικό βέβαια το ερώτημα και απάντηση δεν περιμένουμε)
