Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Εκτός (ελληνικών) ορίων…

Φίλος της ιστοσελίδας, μας επιτιμά επειδή «διέλαθε της προσοχής μας η αθάνατη ομιλία του «ημίθεου» της πολιτικής Χρήστου Κατσούρα, βουλευτή Θεσπρωτίας του ΠΑΣΟΚ, την οποία εκστόμισε στην κατάμεστη αίθουσα του Κοινοβουλίου (περίπου 4 άτομα...) κατά τη συνεδρίαση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «είμαστε πλέον, ως λαός, πιο αισιόδοξοι λόγω των εμπειριών από τις ρωγμές της ελληνικής κοινωνίας, από τις εντάσεις, από τα διάφορα προβλήματα που ζητούν αδιάκοπα μια ανανεούμενη λύση, από την αιμορραγία των νέων προς το εξωτερικό, αλλά και από τον ίδιο τον κίνδυνο της χρεωκοπίας της χώρας».

Λυπούμαστε πολύ για την έλλειψη ευαισθησίας που εκδηλώνει ο φίλος της ιστοσελίδας, ειρωνευόμενος το πολιτικό ανάστημα του κ. Κατσούρα και την αντικειμενική και αμερόληπτη δημοσιογραφία του φίλου μας τσοντομπλοκάκια, ο οποίος έχει αναλάβει εργολαβικά την υποστύλωση της εικόνας του φερέλπιδος πολιτικού.

Η ομιλία του, για την οποία έτριβαν τα μάτια τους οι ρεπόρτερ της Βουλής, (οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτό οφειλόταν στην υπερβολική χρήση δακρυγόνων που έγινε πέριξ της βουλής) ασφαλώς και δεν μας έχει διαφύγει.

Εδώ δεν έχει διαφύγει των ευρωπαίων αρχηγών κρατών, οι οποίοι πριν την τελευταία σύνοδο κορυφής μελέτησαν εμβριθώς την ομιλία του κ. Κατσούρα πριν πάρουν τις τελικές αποφάσεις τους για το μέλλον της Ευρώπης.

Επίσης, δεν μας διαφεύγει ότι οι έγκριτες εφημερίδα Financial Times και Wall Street Journal συμπεριέλαβαν σημαντικό απόσπασμα της ομιλίας, προκειμένου να τεκμηριώσουν την ανάγκη πολιτικής συναίνεσης στην Ελλάδα.

Εντούτοις, σκοπίμως αποφύγαμε να θίξουμε το θέμα, για λόγους που θα γίνουν εύκολα αντιληπτοί.

Αρκεί να επισημάνουμε ότι στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, (σύμφωνα πάντα με έγκυρο ρεπορτάζ το οποίο απέκρυψαν τα κατευθυνόμενα από σκοτεινούς κύκλους ΜΜΕ ) το όνομα του κ. Κατσούρα χρειάστηκε να εκφωνηθεί τρείς φορές έως ότου δώσει την ψήφο του.
Στην πρώτη ανάγνωση του καταλόγου, μάλλον απουσίαζε. Στην ανάγνωση του καταλόγου των απόντων, την πρώτη φορά δεν απάντησε, με αποτέλεσμα να χρειαστεί μία ακόμη εκφώνηση. Γιατί συνέβη αυτό;

Κρίνοντας από το βαθυστόχαστο και φιλοσοφικό περιεχόμενο της ομιλίας του, εικάζουμε ότι ο καλός βουλευτής μάλλον φοβόταν… μήπως δεν καταφέρει από συγκίνηση να πεί το «ναι»!

Δεδομένης μάλιστα της φιλοτιμίας του ανδρός, δεν θα αποκλείαμε η απουσία του, κατά την πρώτη ανάγνωση του καταλόγου, να οφειλόταν και στο ότι είχε αποσυρθεί στην τουαλέτα της Βουλής για να γλιτώσει από το μένος των άλλων συναδέλφων του, μιας , και κατά κοινή παραδοχή, η ομιλία του ήταν η καλύτερη από όλες τις ομιλίες στην τριήμερη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του πρωθυπουργού… με αποτέλεσμα να προηγείται πλέον, με σοβαρό προβάδισμα, στην κούρσα διαδοχής του Παπανδρέου (ήδη ο Βενιζέλος και οι πέριξ αυτού βλέπουν τις φιλοδοξίες τους να περιορίζονται σημαντικά).

Επομένως αγαπητέ φίλε της ιστοσελίδας, αντιλαμβάνεσαι τώρα τη δύσκολη θέση στην οποία έχουμε περιέλθει !!

Σύμφωνα με το πατόκορφο γλείψιμο δημοσίευμα του τσοντομπλοκάκια, μπορούμε να εξάγουμε το Πολιτικό συμπέρασμα, ότι: Για κάθε καλόπιστο άνθρωπο, η περίπτωση Κατσούρα αποτελεί υπόδειγμα συνέπειας προσωπικότητας και ιδεών, καθώς ένας άνθρωπος με τέτοιο βάθος πολιτικής ανάλυσης, μεγίστου αναστήματος αλλά και λόγο που εκπέμπει πείρα, σοφία, γνώσεις, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, είναι φυσιολογικό να παραδίδει μαθήματα πολιτικής και στους 300 της Βουλής.

Τώρα, αν κάτι από τα παραπάνω μας θυμίζουν κάτι γελοιότητες του τύπου … όπως ο πρώτος της Βουλής, ...ο πρώτος των πρώτων στις ερωτήσεις κλπ, κλπ, είναι διότι δεν έχουμε ξεπεράσει τις φοβίες μας ότι μπορεί τα φαντάσματα του παρελθόντος να αποκτήσουν φωνή μέσα από σύγχρονους πολιτικούς.
Αυτές οι «γενετικές μεταλλάξεις», παρά την συμπάθεια στην πρόοδο της επιστήμης, μας τρομάζουν.

Αν υιοθετήσουμε το διαχρονικό αξίωμα που ισχύει στην πολιτική, «πες μου ποιός σε λιβανίζει… για να σου πω ποιός είσαι», τότε, το πολιτικό GPS του κ. Κατσούρα σίγουρα είναι ελαττωματικό. Και κινδυνεύει να βρεθεί σε τόπους ( πολιτικούς) που οι αξίες και τα ιδανικά του δεν θα το επέτρεπαν.