-Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος (ο παραιτημένος διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΗΓ), που κατηγορήθηκε για διπλοθεσία και για τον οποίο εκκρεμεί πειθαρχική έρευνα για φορολογικά και άλλα παραπτώματα, να φέρνει άνω-κάτω την Ηγουμενίτσα αμφισβητώντας τα όρια της χερσαίας ζώνης, ώστε ο ΟΛΗΓ να προσφέρει μεγαλύτερο φιλέτο στους μελλοντικούς αγοραστές του;
-Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος (ο πρόεδρος του ΟΛΗΓ) να μην έχει πατήσει σχεδόν ποτέ το πόδι του στην Ηγουμενίτσα, να μην τον ξέρουν «φατσικά» ούτε οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό και να εξακολουθεί να παίρνει τον παχυλό μισθό του;
-Είναι δυνατόν ο Λιμενάρχης (προφανώς νυχτωμένος αλλού) να επιμένει , κατ’ εντολή του ΟΛΗΓ, να έχει στην αστυνόμευση του, παρανόμως και ερμηνεύοντας όπως αυτός θέλει τη νομοθεσία, την παραλιακή περιοχή που μέχρι πρόσφατα έλεγχε η αστυνομία;
-Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να έχει παραιτήσει εδώ και έξι μήνες ολόκληρο το Διοικητικό Συμβούλιο ενός τόσο σημαντικού Οργανισμού ( σε εποχή που η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο κατά τα λεγόμενα των κυβερνητικών στελεχών), να έχει μέσω της (μαϊμού) ανοικτής διακυβέρνησης προκηρύξει την κάλυψη των θέσεων και ο Οργανισμός να εξακολουθεί να διοικείται από το παραιτημένο Διοικητικό Συμβούλιο;
-Είναι δυνατόν ο μοναδικός κυβερνητικός βουλευτής στο νομό να βλέπει αμέτοχος, αμέριμνος και αδιάφορος αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και να μην παρεμβαίνει στο αρμόδιο Υπουργείο για να τη σταματήσει;
Δυστυχώς όλα αυτά είναι δυνατά στη Θεσπρωτία, όταν το κράτος υπολειτουργεί (ή δεν λειτουργεί σύμφωνα με τα σημερινά λεγόμενα του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου), και όταν το δημοσιογραφικό «λειτούργημα» εξασκείται από τύπους που διακρίνονται για την αντικειμενικότητα (;), την εγκυρότητα(;) και την καθαρότητά τους(;), σαν τον «τάπα» ή «αρχάγγελο της κάθαρσης» ή «Ρωχάμη» ή «δήθεν εκδότη με κεφαλαίο Α».
Γιατί αν είναι να
