Την «αλληλεγγύη» σε συνανθρώπους μας αποφάσισε να δείξει εμπράκτως εκκλησιαστικός επίτροπος σε εκκλησία του δήμου Φιλιατών.
Μετά το τέλος μνημόσυνου απαίτησε από τους θλιμμένους συγγενείς να του αποδώσουν άμεσα το ποσό των 100ευρω.
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση (που βιώνουν πολλοί από τους συμπολίτες μας) δεν επέτρεπε στους συγγενείς του μνημονευομένου την άμεση καταβολή του παραπάνω ποσού.
Αντί αυτού πρότειναν στον επίτροπο μια διευκόλυνση, να μοιράσουν δηλαδή το ποσό καταβάλλοντας 50 ευρώ και το υπόλοιπο να το ξεχρέωναν τις επόμενες μέρες. Η άρνηση του επιτρόπου υπήρξε απόλυτη και η απαίτηση για την άμεση καταβολή του ποσού, κάτι παραπάνω από ασφυκτική.
Το γεγονός αυτό δεν θα αποτελούσε προϊόν ιδιαίτερης προσοχής, και η απαίτηση για ένδειξη κοινωνικής ευαισθησίας θα ήταν ανύπαρκτη αν το συγκεκριμένο άτομο (παράλληλα) δεν κόμπαζε με αλαζονεία για τη συμμετοχή του σε ενέργειες και «κοινωνικές» δράσεις που έχουν ως αποκλειστικό σκοπό την «ανακούφιση» των κατοίκων του δήμου Φιλιατών.
Η κρίση πλέον δεν είναι «απρόσωπη». Και είναι ιδιαίτερα οδυνηρή όταν εκδηλώνεται κυρίως μέσα το «σκληρό» πρόσωπο των φορέων που (υποτίθεται) εθελοντικά στρατεύονται προς αντιμετώπισή της.
«Ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες»: Η παροιμία αυτή χρησιμοποιείται για να δείξει ότι ένα εποικοδόμημα, ένας σχεδιασμός ή μια συλλογική προσπάθεια μπορεί εύκολα να καταρρεύσουν, αν υπάρχουν μικρά ψεγάδια σε καίρια σημεία του όποιου εγχειρήματος.
Το ότι με δυσκολία κάτι καλό στεριώνει σε αυτό το τόπο και κάθε συλλογική προσπάθεια (τις περισσότερες φορές) καταρρέει στην εξέλιξή της, μας οδηγεί δυστυχώς στο συμπέρασμα ότι ο «διάβολος» στο τόπο μας, όχι μόνο είναι παρόν αλλά κάνει και υπερωρίες.
