Όταν ο Βύρων (ένας είναι ο Βύρων) αποκαλούσε επίλεκτους και κοσμήματα του τόπου, τους παρευρισκομένους στην εκδήλωση που οργανώθηκε για την παρουσία του στη Θεσπρωτία, σίγουρα δεν κυριολεκτούσε.
Περισσότερο ήθελε να τους ευχαριστήσει (έστω και με υπερβολική δόση κολακείας) παρά (όπως συνηθίζει) να αποδώσει την (σκληρή) πραγματικότητα.
Οι κατέχοντες έστω και ψήγματα αυτογνωσίας εκτίμησαν τα πλούσια αποθέματα ευγένειας που διαθέτει ο εκ Φιγαλείας καταγόμενος πολιτικός.
Ορισμένοι όμως (με άγονη σκέψη και περιεχόμενο ), εξέλαβαν τη φιλοφρόνηση ως αναγνώριση της υποτιμημένης από τους φθονερούς Θεσπρωτούς αξία τους και έκριναν ότι εφτακε η ώρα της δικαίωσης.
Με εφόδιο λοιπόν τα μοναδικά καλά λόγια που έχουν ξεστομίσει ανθρώπινα χείλη για αυτούς, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη σχετική άπνοια (πριν ο αέρας του Ιονίου τα πάρει προς άγνωστη κατεύθυνση) και εμφανίσθηκαν ως οι μοναδικοί υποψήφιοι σωτήρες αυτού του τόπου.
Μάταιος ο κόπος θα πείτε (και σωστά) διότι ο τόπος μας είναι τόσο μικρός ώστε να είναι γνωστό τι είδους ταμπάκο φουμάρει ο καθένας.
Όταν στη συνείδηση του κόσμου (εδώ και χρόνια) είσαι το μεγαλύτερο λαμόγιο της Θεσπρωτίας, όσα χοντροκομμένα ψέματα και να σοφιστείς απλώς επιβεβαιώνεις το τίποτα με μπόλικο καθόλου που κουβαλάς επάνω σου.
Όταν είσαι εκφραστής της πολιτικής παρακμής και η ντροπή του πολιτικού χώρου που δήθεν εκφράζεις είναι τουλάχιστον κωμικό να υποστηρίζεις ότι είσαι ο «εκλεκτός».
Ποιο σοβαρό άτομο άλλωστε που σέβεται τον εαυτό του θα εμπιστευόταν το μέλλον των παιδιών του σε ένα άτομο που δεν του εμπιστεύονται (εδώ και χρόνια) ούτε την διαχείριση ενός σχολικού κυλικείου;
Όταν δεν μπορείς να βάλεις δυο λέξεις στης σειρά και απαντάς μονολεκτικά φανερώνοντας την πνευματική και λεκτική σου πενία, σίγουρα θα γελοιοποιηθείς όταν υποστηρίζεις ότι λες τα πράγματα με το όνομα τους. Με υστερικούς και αλαζονικούς βρυχηθμούς δεν παράγεται πολιτική. Παράσταση σε τσίρκο, ίσως.
Όταν γνωρίζεις ότι είσαι από τα θλιβερά περιτρίμματα ενός χρεοκοπημένου λαϊκίστικου πολιτικού συστήματος και η μπόχα των σάπιων ιδανικών σου αποτρέπει τους συμπολίτες σου να σε πλησιάσουν, τότε το μόνο που σου μένει είναι να εθελοτυφλείς και να στρουθοκαμηλίζεις εκλιπαρώντας το οίκτο (βλέπε ψήφο) των ομοίων σου.
Βέβαια, οι ρωγμές στη δημοκρατία μας, που προκάλεσαν τα λαμόγια, επιτρέπουν την εμφάνιση αλλόκοτων μορφωμάτων τα οποία με τη λεοντή του δημοκράτη, έχουν το θράσος να παρουσιάζονται ως η μόνη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποστηρίζαμε ότι ο τόπος μας στερείται της παρουσίας λαμογιών, φασιστοειδών και πάσης φύσεως κοπριτών.
Στη συντριπτική τους όμως πλειοψηφία οι κάτοικοι είναι έντιμοι και νοήμονες, παρά τους γοερούς ισχυρισμούς των λαμογιών …περί του αντιθέτου.
Είμαστε επίσης σίγουροι ότι ο Βύρων (καλή του ώρα...) γνωρίζοντας τώρα σε ποιους απηύθυνε τις κολακείες, θα συμπλήρωνε με άψογο λεκτικό χειρισμό απευθυνόμενος με νόημα στους εκτός αιθούσης υπόλοιπους Θεσπρωτούς: «Χαλεπόν άρχεσθαι υπό χείρονος» Είναι δυσβάστακτο το να διοικείσαι από τον χειρότερο.
