Η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή η τέχνη τη ζωή;
Απάντηση σε ένα από τα δύσκολα ερωτήματα περί τέχνης φαίνεται να δίνει ένα από τα βασικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο Φιλιάτι.
Ακόμα και οι αμύητοι στα της ποίησης (με λίγη καλή θέληση) θα διακρίνουν μια από τις βασικές αιτίες που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Φιλιατών δεν «κατέβασαν» δικό τους συνδυασμό στο δήμο.
Γράφει λοιπόν το στέλεχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), απολογούμενο προφανώς σε προσωπικές κατηγόριες περί προδοσίας, ανικανότητας κ.λ.π.
Απο το ποιημα του Κ.Καβαφη "Ας φροντιζαν"
... Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα, την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος.
Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους— τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει, θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
Προφανώς θα είχε τους λόγους του το στέλεχος και παρέλειψε την αρχή του ποιήματος την οποία παραθέτουμε.
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια όλα τα χρήματά μου τάφαγε: αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα• τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα, κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι• κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.
Στα παραπάνω έρχεται «καπάκι» απάντηση από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα
«Ας φροντίζαμε κι εμείς Γ….. μου να δημιουργήσουμε έναν τέταρτο καλό, μην τα περιμένουμε ούτε από θεούς ούτε από δαίμονες...Το Φιλιατι χρειάζεται ανθρώπους με ήθος, με γνώση, με αριστερή συνείδηση. Μην αφήσουμε τον τόπο μας στην τύχη του...»
Όμως τι πραγματικά θέλει να μας πει ο Φιλιαταίος εραστής της ποίησης (και παρεμπίπτοντος της πολιτικής), το οποίο δεν τολμά να ξεστομίσει και χρησιμοποιεί την καβαφική ειρωνεία για να το εκφράσει;
Άμα «φιλτράρουμε» το ποίημα θα βγει κάπως έτσι…
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η πόλις, όλα μου τάφαγε:
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος και στα διοικητικά.
γνωρίζω του (….) βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.
είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω θα πασχίσω να είμαι ωφέλιμος.
Aν μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους— τι φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον (…..) πρώτα, κι αν δεν μ’ εκτιμήσει, θα πάγω στον αντίπαλό του.
Κι αν κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον (…..)
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το της εκλογής. Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους το ίδιο.
Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Aς φρόντιζαν οι (….) έναν τέταρτο
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
Ουδέν (περαιτέρω) σχόλιο…
Υ.Γ. Όποιος( στα παραπάνω) διακρίνει βασικά στοιχεία της φαναριώτικης νοοτροπίας, δεν θα έχει πέσει και πολύ έξω.
