Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας από τις αλλαγές στη δημοτική αρχή των Φιλιατών και τα "νέα" πρόσωπα που τη στελέχωσαν άρχισαν να φανερώνουν αυτά που όλος ο κόσμος ήξερε, πλην του δημάρχου, ο οποίος είχε προσωπική γνώμη και εκτίμηση όταν τα διόριζε, ως τα πλέον ικανά άτομα που θα έβγαζαν το δήμο από το τέλμα της «απραξίας».
Προφανώς κάποιος αντιδήμαρχος, στο πλαίσιο της «επανεκκίνησης» του δήμου, θεώρησε ως άμεση προτεραιότητα τη κίνηση και αξιοποίηση του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του δημάρχου.
Δεν γνωρίζουμε το λόγο που το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του δημάρχου παρέμενε σε σχετική «ακινησία», αλλά δεν είναι δύσκολο να εικάσουμε ότι η «ακινησία» ήταν αποτέλεσμα των αναγκαίων περικοπών προς εξοικονόμηση καυσίμων .
Εικασία κοντά στη πραγματικότητα, αν σκεφτούμε ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι λογικό ο δήμαρχος να περιορίσει τα περιττά και άσκοπα «δρομολόγια», παρά να μειώσει τα δρομολόγια των απορριμματοφόρων και οι κάτοικοι του δήμου να πνιγούν στα σκουπίδια.
Εν πάση περιπτώσει, το κράτος «πρόνοιας» παρέχει σε κάθε δήμαρχο αυτοκίνητο δια τις μετακινήσεις του, αναλαμβάνοντας τα έξοδα συντήρησης (ανταλλακτικά) και κίνησης (καύσιμα) μέσα στο πλαίσιο των υπηρεσιακών του καθηκόντων.
Θα ήταν άκρως εξοργιστικό και συνάμα προκλητικό, (πέρα από παράνομο), αν το συγκεκριμένο αυτοκίνητο κάποιος αντιδήμαρχος το χρησιμοποιούσε ως «αγροτικό», δια την μεταφορά ελαιοκάρπου από τους ελαιώνες του, και δια τις υπερωριακές(;) «υπηρεσιακές» του «ενασχολήσεις», οι οποίες παραδόξως και όλως περιέργως «ανέτελλαν» μετά την δύση του ηλίου.
Δυστυχώς ακόμη και τώρα κάποιοι στη τοπική αυτοδιοίκηση εξακολουθούν να την θεωρούν φέουδό τους.
Αδιαφορούν για τις θυσίες του λαού και συνεχίζουν προκλητικά αυτό που έμαθαν τόσα χρόνια. Να «κουρσεύουν» και να χρησιμοποιούν για προσωπικό τους όφελος, τις υπηρεσίες που το κράτος διαθέτει προς εξυπηρέτηση των πολιτών.
«…Περιφρονούν τους πολλούς, τους απλούς ανθρώπους. Έχουν πνεύμα αλληλεγγύης συντεχνίας, σαν να ‘ναι μια τάξη ξέχωρη απ’ το Έθνος, με συμφέροντα πάνω ή κι αντίθετα απ’ αυτό. Ανεξαρτήτως φαινομενικών πεποιθήσεων, κάνουν κολλεγιές και αντιμετωπίζουν καχύποπτα, όποιον δεν ενστερνίζεται τα του «κύκλου» τους…», γράφουν μεταξύ άλλων για τη «φυλή» αυτή οι πολιτικοί αναλυτές.
Υπάρχει, κανένας πολίτης σε αυτόν το τόπο, που να πιστεύει (έστω και αφελώς) ότι τα άτομα αυτά θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τον τόπο ώστε να ορθοποδήσει;
Ενώ οι υπεύθυνοι και σοβαροί δήμαρχοι προσπαθούν να καλύψουν τους αρμούς στο διαβρωμένο σύστημα διοίκησης που κληρονόμησαν, τον δήμαρχο Φιλιατών φαίνεται να τον απασχολούν άλλες προτεραιότητες: Το πώς θα αντιμετωπίσει τις δεκάδες αιτήσεις των υπαλλήλων του δήμου, που του ζητούν να τους παραχωρήσει το υπηρεσιακό του αυτοκίνητο (δωρεάν φυσικά, αφού γι’ αυτό πληρώνει από το υστέρημά του ο άγρια φορολογούμενος Έλληνας), δια την μεταφορά γεωμήλων, από την λαϊκή αγορά στις οικίες τους…
