Την συμμετοχή τους σε σύσκεψη φορέων του νομού, ήθελαν να επιβάλλουν ως εκπρόσωποι του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης καλυπτόμενοι με τη λεοντή του «δημοσιογράφου», τα γνωστά σούργελα στη θεσπρωτική «ενημέρωση».
Στη σύσκεψη προσκλήθηκαν και έλαβαν μέρος όλοι οι εκπρόσωποι των φορέων των εμπλεκόμενων μερών που καθόριζε το θέμα της σύσκεψης. Με την ανακοίνωση της πρόσκλησης, τα γνωστά σούργελα διέδιδαν ότι θα παρευρεθούν «με το έτσι θέλω», αν και τους ήταν γνωστό ότι σε τέτοιου είδους συσκέψεις οι διαδικασίες είναι καθορισμένες και οι προσκλήσεις συγκεκριμένες.
Το ένα από τα δυο σούργελα προαισθανόμενο ότι η κατάληξη ενός τέτοιου εγχειρήματος θα είχε δυσμενείς επιπτώσεις στο «κύρος» του, την ημέρα της σύσκεψης αποφάσισε να πάει να μαζέψει χόρτα.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο, (ως προς την εκτίμηση), και με το άλλο σούργελο, το οποίο εισέβαλε στην αίθουσα της σύσκεψης και αφού κατσικώθηκε, αρνιόταν να αποχωρήσει.
Μάταια ο δήμαρχος ως «οικοδεσπότης» της σύσκεψης προσπαθούσε να του εξηγήσει το άτοπο της επιμονής του.
Η εικόνα των είκοσι ατόμων της σύσκεψης, να περιμένουν το πότε το σούργελο θα τελείωνε το νούμερό του, δεν ήταν και τόσο κολακευτική για τους ίδιους και τους θεσμούς που εκπροσωπούσαν.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι, ότι ουδείς από τους παρευρισκομένους «συγκινήθηκε» στα παρακάλια- ικεσίες του σούργελου να του επιτρέψουν την παραμονή του στη αίθουσα.
Οι τρεις φοιτητές που «τυχαία» βρέθηκαν στη αίθουσα, αποδέχτηκαν τις διευκρινήσεις του δημάρχου και αποχώρησαν.
Το σούργελο όμως επέμενε, εξαντλώντας τα αποθέματα υπομονής των παρευρισκομένων.
Ο τοπικός βουλευτής μη θέλοντας να γίνει θεατής μιας φτηνιάρικης και προσβλητικής «παράστασης», αποχώρισε τονίζοντας ότι: όταν αρχίσει η σύσκεψη να τον ειδοποιήσουν να επιστρέψει.
Το σούργελο συνέχιζε προκλητικά τα «νούμερα», αναγκάζοντας το δήμαρχο να επικαλεστεί τα αρμόδια για την επιβολή της τάξης όργανα.
Τότε, ως δια μαγείας, ο «τσάμπα μάγκας» μάζεψε αμέσως τον κουρελιασμένο «τσαμπουκά» του και σαν δαρμένο σκυλί, βάζοντας την ουρά στα σκέλια, πήρε τη θέση του, κουλουριασμένος, έξω από την πόρτα της αίθουσας.
Ο τοπικός βουλευτής επέστρεψε, η σύσκεψη ξεκίνησε και σύμφωνα με ανακοινώσεις που εξέδωσαν με το πέρας της σύσκεψης οι συμμετέχοντες, τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά.
Οι προσπάθεια να ματαιωθεί η σύσκεψη ήταν εμφανέστατη.
Έκαναν λόγο (τα σούργελα) για «μυστικές» συσκέψεις (στο πλαίσιο πάντα της συνομωσιολογίας) και άλλα φαιδρά που απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα. (Η γνωστή διαστρέβλωση, χαρακτηριστικό της αλήτικης κίτρινης δημοσιογραφίας.)
Τώρα, το πόσο μυστική μπορεί να είναι μια σύσκεψη όταν προαναγγέλλεται και γνωστοποιούνται οι φορείς που θα λάβουν μέρος, αδυνατούμε να το κατανοήσουμε.
Στη σύσκεψη έλαβαν μέρος είκοσι άτομα, εκλεγμένοι εκπρόσωποι φορέων. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις και διαμορφώθηκαν νέες. Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος των συσκέψεων. Η διαμόρφωση (με την εισαγωγή επί πλέον στοιχείων) πληρέστερης άποψης.
Ποιους όμως ενοχλεί το γεγονός ότι οι φορείς του τόπου κάθισαν και συζήτησαν όλοι μαζί (για πρώτη φορά) με πρωταρχικό τους μέλημα την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος;
Ποιους ενοχλεί η προσπάθεια εξυγίανσης του δημοσίου τομέα που επιχειρείται μέσα από μεταρρυθμιστικές προτάσεις;
Μα φυσικά τα λαμόγια με τον κλεπτοκρατικό μηχανισμό που έχουν στήσει.
Τα λαμόγια έχουν μάθει καλά το παραμύθι τους.
Δε θέλουν αλλαγές (διότι θα τους περιορίσουν το κλέψιμο).
Για όλα φταίνε οι «ξένες δυνάμεις» και τα «λόμπυ» (διότι τι να πουν; Ότι την κατασκευή επαρχιακού δρόμου τη κοστολογεί διπλάσια από το κανονικό ο ντόπιος εργολάβος και την πληρώνει τριπλάσια η ντόπια οικονομική επιτροπή του δήμου ή της νομαρχίας; Όχι βέβαια! Πετάμε ένα αόριστο «ξένες μυστικές δυνάμεις που θέλουν το κακό της Ελλάδας» και ξεμπερδεύομαι)
Μήπως οι σκανδαλώδεις συμβάσεις του ΟΛΗΓ (με το δημόσιο χαρακτήρα του), στην ουσία ντόπιους κλεπτοκράτες δεν ευνόησαν; Τώρα που πάει να μπει μια τάξη, τα λαμόγια φωνάζουν ότι μας παίρνουν τον ΟΛΗΓ οι Πατρινοί, οι Αθηναίοι η σάρα και η μάρα, υποκινούμενοι και αυτοί προφανώς από «ξένες δυνάμεις».
Πετάνε που και που και κανένα κοτσαμπάσικο «εθνοαπελευθερωτικό» σύνθημα ως δείγμα ανιδιοτελούς πατριωτισμού, πιστεύοντας ότι αγνοούμε τη συμπεριφορά μεγάλου κοτζαμπάση της Πελοποννήσου, που όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει στη απελευθέρωση τμημάτων της Αττικοβοιωτίας ζήτησε ως αντάλλαγμα ολόκληρη την Εύβοια.
Είναι οι ίδιοι που στρέβλωσαν ακόμα και το σύνθημα της «πεφωτισμένης δεσποτείας» και το μετέτρεψαν από «όλα δια τον λαό, ουδέν δια του λαού» σε «όλα δια την τσέπη μας, ουδέν δια της τσέπης μας»
Την ίδια νοοτροπία εκφράζουν και σήμερα τα απομεινάρια του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης.
Είναι η ίδια νοοτροπία που οδήγησε τη χώρα μας στη πτώχευση.
Δεν τους ενδιαφέρει ο τόπος (το γενικό καλό). Απλώς, προσχηματικά τον επικαλούνται για να καλύψουν τις αρπακτικές τους διαθέσεις.
Το θράσος τους βέβαια δεν έχει όρια, αφού τολμούν, (τη στιγμή που η δοκιμαζόμενης κοινωνία, ενωμένη, προσπαθεί να βρει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων), να αποκαλούν τις όποιες προσπάθειες προς αυτή τη κατεύθυνση «προδοτικές» και τους συμμετέχοντες σε αυτές «προσκυνημένους».
Όσοι διάβασαν τις «απόψεις» τους (συνονθύλευμα λαϊκίστικων ασυρνατησιών), που εκφράστηκαν μέσα από το «επίσημο» όργανό τους, διαπίστωσαν ότι η αναζήτηση λογικού ειρμού σε αυτές ήταν μάταιη.
Η επιχειρούμενη δημιουργία «άποψης» δια της συγχύσεως, πέρα από την πενία σοβαρών επιχειρημάτων, φανερώνει και την κατάσταση πανικού που επικρατεί (μόνιμα) στον εγκέφαλο του αρθρογράφου.
Η μόνη «καθαρή» θέση (το δια ταύτα) βρίσκεται στη τελευταία παράγραφο, και συνοψίζει το «νόημα» της ακατάσχετης μπουρδολογίας.
«Τούτος ο τόπος ανήκει στους Θεσπρωτούς (προφανώς εννοεί τους Θεσπρωτούς κλεπτοκράτες) και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, ούτε να τους τον αρπάξει, ούτε να τους τον ταπεινώσει.»
Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται…
