Η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου και ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης στον αρχαιολογικό χώρο των Γιτάνων «Μια μεγάλη ηθοποιός (Όλια Λαζαρίδου)
σε ένα σπουδαίο χώρο (Γίτανα).
Ας το απολαύσουμε!»
Με αυτή τη προτροπή έσπευσαν θεατρόφιλοι σχεδόν από όλα τα μέρη της ηπείρου να κοινωνήσουν το θεατρικό αυτό δρώμενο.
Αν και η συγκεκριμένη παράσταση είναι ενταγμένη στο φεστιβάλ Αθηνών, (ακολουθούν ανάλογες παραστάσεις σε 30 αρχαιολογικούς χώρους) κάποιοι «δυστυχείς» ανέμεναν ίσως μια συνηθισμένη «σαβουροκατάσταση» «αναβαθμισμένη» κάπως λόγω της «ιερότητας» του χώρου.
Το έργο όμως όπως είπαμε ενταγμένο στο φεστιβάλ Αθηνών δεν καθορίστηκε με βάση τη θεατρική παιδεία της κάθε περιοχής. Και αναφέρουμε την θεατρική παιδεία διότι στη δικιά μας περιοχή η θεατρική κουλτούρα περιορίζεται σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις που με δυσκολία θα λέγαμε ότι προάγουν, από πλευράς ποιότητας τουλάχιστον, την θεατρική κουλτούρα στο τόπο μας.
Τα διάφορα θεατρικά σχήματα λόγω του ερασιτεχνικού τους χαρακτήρα δεν είναι και η καλύτερη ένδειξη για τη θεατρική ποιότητα στο τόπο μας.
Αδιάφορο βέβαια το τι πιστεύουν οι συντελεστές και οι όποιοι παρατρεχαμενοι που μοίρα σκληρή τους όρισε να μεταφέρουν στους ωμούς τους το βαρύτατο φορτίο του πολιτισμού, αυτές οι παραστάσεις ικανοποιούν περισσότερο τους συμμετέχοντες και την παρέα τους παρά τις απαιτήσεις ενός ευρύτερου θεατρόφιλου κοινού.
Εθισμένο λοιπόν κατά κάποιο τρόπο το κοινό σε τέτοιου είδους παραστάσεις, έσπευσε να παρακολουθήσει και μια σοβαρή παράσταση. Το αποτέλεσμα τους περισσοτέρους τους απογοήτευσε (αναμενόμενο άλλωστε).
Ίσως η ανεκπλήρωτη κρυφή προσδοκία για κάτι από την πανηγυριώτικη γκλαμουριά των παρελθόντων ετών των κατ’ ευφημισμό πολιτιστικών εκδηλώσεων, ίσως το υπέροχο τοπίο να απέσπασε περισσότερο από ότι θα έπρεπε την προσοχή τους, ίσως και τα δυο, γεγονός είναι ότι αρκετοί έφυγαν με ένα μεγάλο κενό στο στομάχι.
Η παράσταση σίγουρα δε ήταν πρόσφορη για προσωπική προβολή του κάθε χατζημαλάκα που θεωρεί τον εαυτό του παράγοντα πολιτισμού στο τόπο του.
Εντυπωσιακή η ερμηνεία της Όλια Λαζαρίδου πλήρως εναρμονισμένη στις απαιτήσεις του σκηνοθέτη.
Εδώ το κοινό (ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον) έδειξε απροετοίμαστο σε ποιοτικές παραστάσεις ή για να κυριολεκτούμε μαθημένο σε ευκολοχώνευτες λαϊκίστικες παρλαπίπες. Δυστυχώς και εδώ δεν αποφεύχθηκαν οι νεοελληνίστικες υπερβολές. Ότι δεν καταλαβαίνει ο νεοέλληνας το θεωρεί μαλακία. Και δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των «θεατών» βρήκε τουλάχιστον ένα μέρος του έργου «ακαταλαβίστικο».
Παρά τις αξιόλογες προσπάθειες που γίνονται στο τόπο μας από συγκεκριμένη θεατρική ομάδα, η επαφή του «θεατρόφιλου» κοινού με το σύγχρονο θέατρο είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Οι οπαδοί της στρατευμένης τέχνης σίγουρα έχουν εδώ ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Η έλλειψη σοβαρής πολιτιστικής υποδομής, η οποίοι οφείλεται κυρίως στο ότι τα άτομα που ασχολούνται με τα πολιτιστικά δεν έχουν στην ουσία καμία σχέση με το αντικείμενο, επέτρεψε στα θεατρικά μπουλούκια της αρπαχτής (που μα θυμούνται κάθε καλοκαίρι), να καθορίσουν ως ένα βαθμό τη χαμηλή θεατρική ποιότητα στο τόπο μας.
Υ.Γ. Εσκεμμένα δεν μπήκαμε στη ουσία του θεατρικού έργου. Ας το πράξουν οι πολιτιστικοί ταγοί του τόπου μας που έσπευσαν να κλίσουν «πρώτο τραπέζι πίστα» στη παράσταση.
Ίσως και να μη θέλαμε να παραδεχθούμε ότι, στο φθόνο, στο μίσος, στην υποψία, στη ψευτιά της ηρωίδας του έργου αναγνωρίσαμε ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Ίσως να ήταν αυτός ο λόγος που ορισμένοι θεώρησαν το έργο δυσνόητο, (στην ουσία δεν θέλησαν να καταλάβουν ) και έσπευσαν μετά το τέλος της παράστασης, το κενό που ένοιωσαν στο στομάχι τους να το αναπληρώσουν με ισχυρή δόση χοληστερίνης στο πλησιέστερο ψητοπωλείο.
